Een gedicht van Ruud Knier

Een stille reis voltooid

zoals alle dingen
die in heimelijk verplaatsen
als reizigers in een vreemd landschap
tegen het zand oplopen,
zo verkeer ik tussen vertrek en aankomst
in een ruimte die zich
met mysterie vult

in de holtes van mijn geest
zoeken, nog nimmer uitgesproken woorden,
naar de betekenis
van het eeuwig jutten
binnen het verschuiven van de tijd
maar eenmaal de bestemming voorbij
blijven de sporen in schoonheid achter,
onontwarbaar vredig,
als getuigen van een stille reis

Ruud

19 mei 2008